Забаўкі досыць аднастайныя (калі не сказаць, - убогія) ва ўсім, што дакранаецца як бы прадпрымальніцкай ініцыятывы. Татарскія кафэ з крымінальнай і папсовай рускай музыкай немай гучнасці і з агідным гукам, карусельки-качельки саўковых часоў (праўда, у Коктебеле месяц-парк размяшчаецца ў непрададзенага нейкім цудам на металалом велічэзнага авіялайнера).
На фоне гэтага выдатным аазісам выглядае забаўляльны комплекс "Клуб 117" на Залатым пляжы. Вельмі прыемнае, тлумачальнае і недарагое развіццё ідэй казантипского фэсту.
Зразумелая справа, усюды ў пляжаў ёсць усе звычайныя водныя забаўкі (бананы, гидроциклы, яхты, віндсерфінг).
Асоба трэба сказаць аб парапланах, дэльтапланах, планёрах і лёгкіх самалётах. Вядома, гэта не для ўсіх, але ўсім можна любавацца на яркае лунанне купалаў у ярка блакітным небе. І усім варта з'ездзіць на гару Климентьева на экскурсію. Часам, пры добрых узыходзячых токах прама над нудистским пляжам можна палётаць на адмысловым параплане ўдваіх з інструктарам.
Ізноў жа яшчэ адна обязаловка - марскія шпацыры ў Карадага, наведванне дэльфінара і дендропарка Біястанцыі па ім іншы, заходні бок. Шпацыр па "вялікай экалагічнай сцежцы" ужо запатрабуе пабольш здароўі і добрага абутку.
Але ізноў вернемся на набярэжную. У Хаты паэта яна суцэль сімпотна добраўпарадкаваная на грошы некалькіх вядомых людзей Украіны і Расеі, ёсць мілы фантан (здаецца з намёкам на Аляксандра Грина, пісьменніка-рамантыка, не вельмі які сябраваў, а хутчэй што супернічаў з Валошыным).
Сярод кафэ прыемна вылучаецца "Монте Кристо" з яго акуламі і палубамі. Толькі вось якое гэта ўсё мае стаўленне менавіта да Коктебелю...?
Галоўная забаўка (і не за грошы) тут - блукаць уздоўж моры або ўзбірацца на навакольныя груды, першым чынам на вяршыню Кучук-Янышары, дзе пахаваны Валошын. Тут і тамака, на незлічоных павойных сцяжынках бачыш групкі людзей. Але самае пацешнае, мабыць, гэта калі яны ідуць па пляжы, абмазаныя галубай глінай. Яе вынахады ёсць паўсюль на мысах, асабліва пад абрывамі мыса Хамелеон. Гэты старажытны касметычны сродак завецца па розным - кіл, сапун, монтмореллонит - народжана з вулканічнага попелу, трапіўшага ў марскую ваду і выплеснутого на бераг цунамі. Яго энергетыка - усяго толькі тэма для модных гутарак, але алергічныя сыпы і дробныя дэфекты скуры гліна ў спалучэнні з марской вадой і сонцам выдаляе папросту.
